На паперы белай белая зіма, На паперы чорнай чарнаты няма, Бо сягоньня сьвята – выпаў першы сьнег, І па сьнезе белым, як агонь, прабег Абляцелае лістоты балаган – І прапаў у сьнезе, быццам у туман Праваліўся, асьвяціўшы мне душу, Сумную, як кропелька дажджу, Што адна, схаваўшыся ў сухой траве, Як анёлак малады ў старой царкве, Будзе доўга жыць – пакуль дазволіць Бог... Першы белы сьнег, нібыта белы мох, Аплятае сьвет, дзе мы жывём з табой, І ў жыцьці, нібы ў сьнягах зімой, Мы губляемся, і любім мы сьнягі, Быццам мост над рэчкай любіць берагі, Безь якіх маста ніколі б не было... Першы сьнег нібыта мёртвае цяпло На паперы белай, дзе заўжды зіма, На паперы чорнай, дзе зімы няма...
|
|