Рана ці позна зіма праміне,
Быццам сьвятло загарыцца ў вакне
Ціхай кватэры, дзе ты не памрэш,
Быццам бы мой у душы тваёй верш,
Верш, што табе я адной прысьвяціў,
Быццам бы сьвечку ў царкве запаліў.
Рана ці позна зіма праміне,
Рана ці позна ня будзе мяне,
Вецер сьнягамі мой шлях замяце,
Шлях мой вясною празь сьнег прарасьце,
Быццам сьвятло загарыцца ў вакне
Ціхай кватэры, дзе ты безь мяне
Будзеш чытаць мой зажураны верш,
Верш, у якім ты, як рыфма, жывеш...
Рана ці позна зіма праміне...
|
|
