Ты ведаеш даўно, што мы памром, Праз вуліцы, залітыя сьвятлом, Сплывём, як воск са сьвечак у царкве, Як у зямлю сплывае па траве Раса, сабою жывячы траву, Што й на магілах шэпча нам «жыву». І хочаш жыць ты, як жыве трава На вуліцы, дзе белая царква Стаіць, як па-над сьвечкай белы дым Стаіць, нябачны ўночы анікім, Бо гэты дым з малітваю плыве, Бо гэты дым, нібы анёл, жыве У Храме, празь які аднойчы нам Праплыць, як дыму праплываць праз Храм, Праз вуліцы, залітыя сьвятлом, Праз думкі, што асьветлены крыжом, У сьвет стары, па-над якім трава, У новы, на якім стаіць Царква...
|
|