Цёмна, цёмна ў родным краі. На крыжах вятрыска грае. Дзе сьвятло? Сьвятла няма. Доўга цягнецца зіма. Нібы воўк, завея вые. Люд маўчыць. Няўжо – нямыя? Да агню ідзе Максім. Воўчы цень ідзе за ім. А наўкол адна бядота, І жыцьцё нібы балота. Што з таго, што ні граша! Ёсьць галоўнае – душа У людзей, што ў родным сьвеце Патаемна сьняць аб леце. Цёмна, цёмна – хоць ты плач, – Зь неба зоры ўкраў крумкач. Да сьвятла дайсьці ўсё ж трэба. Тут зямля, тут наша неба, Тут шынок, а тут турма, Нават нашая зіма. На крыжах завея грае. Кожны крыж свой выбірае. А ў Гарэцкага дарога Да вясны, Сьвятла і Бога... Дойдзе, дойдзе наш Максім. Нам ісьці лягчэй за ім.
|
|