Двух зуброў ад нэтраў Белавежы
На Каўказ завезьлі, аддалі.
Там лугі зялёныя, бязьмежныя,
Там багата сонца і зямлі...
Хмары над лясамі залатымі,
Соль, вада, травіцы смачнай жмут,
Лёгка дыхаць, так як на Радзіме,
Але ў кожнага ёсьць родны кут.
Дзеці гэтага не разумеюць,
Нарадзіўшыся ў чужым бары,
І на тое, як яны дурэюць,
Непахвальна дзівяцца зубры.
На празрыстых, сьветла-сініх водах
Сьняцца ім айчыны берагі,
Папараць, імшаныя калоды,
Сінія пад месяцам лугі,
Сінія пралескі на сугрэве,
Мухамор чырвоны ля азёр
І калёны манумэнтаў-дрэваў,
Што вярхамі дастаюць да зор.
1958
|
|
