|
Гісторыя зь першым каханьнем
|
Шчасьце былое ўяўляю
Дзяўчынкаю па вясьне.
Загарэлая, кемная, злая,
Дражніла яна мяне.
Памятаю, год у шаснаццаць,
Дурны ад каханьня і мук,
Цераз плот я глядзеў на шчасьце,
Рамантычны, цыбаты хлапчук.
А шчасьце гуляла ў садзе,
Апранутае ў паркаль,
Сабе і птушкам на радасьць,
А мне на смутак і жаль.
Разявіўшы рот, як варона,
Гляджу я ў дзівосным сьне
На шчасьце, што садам зялёным
Ідзе бліжэй да мяне.
Уважна за мною сочыць,
І соладка, як салавей,
Просіць заплюшчыць вочы,
І гладзіць па галаве.
Раскошы цэлыя рэкі
Ў сэрца маё плывуць,
Моцна сьціскаю павекі,
Чакаю... Нельга ўздыхнуць...
А дзяўчына з вачыма блакітнымі
Суседу, дурному, як бот,
Адуванчык тыцнула спрытна
Ў шырокі, як ступа, рот.
1957
|
|
