На шэрым сьнезе чорныя гракі
Клююць свой цень, збуджаючы ад сну
Карэньне траў, што сьняць сваю вясну.
Палонкі – вочы цёмныя ракі –
Глядзяць у неба, дзе вятры пасуць
Зімовых дзён апошняе сьвятло.
А хмары сьнег яшчэ вязуць,
Не разумеючы, што ўсё сплыло
Іх панаваньне ў сумнай вышыні.
І ўжо даўно вясна не за гарой,
І дрэвам хочацца зноў цеплыні,
Каб шум лістоты ўскінуць над сабой.
...На шэрым сьнезе чорныя гракі,
І сакавік у трэшчынах ракі.
|
|
