 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Вецер згінае высокія дрэвы,
Лісьце зрывае, ламае гальлё.
Нашы сьцяжыны змывае залева,
Цені лятаюць праз наша жыльлё.
Нам жа ня страшна – я сёньня з табою.
Сьвечкі агеньчык каля абразоў
Нам асьвятляе шляхі да спакою –
Шлях праз каханьне і шлях празь любоў.
Ціха ў пакоі, нібыта ў тым сьвеце,
Скуль мы прыйшлі і куды нам пайсьці.
Б’ецца аб шыбы разьюшаны вецер –
Дзьверы ў кватэру ня можа знайсьці.
...Вецер заціхне, дамы пасьвятлеюць.
Дрэвы спакойна ізноў зашумяць.
Дрэвы таксама, як мы, зразумеюць:
Тое, што страчана – не адшукаць.
Страчана вечнасьць на нашай планеце.
Мы прывыкаем бязь вечнасьці жыць.
Дрэвы ламае высокія вецер,
Нашы сьцяжыны змываюць дажджы.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
