На нашых магілах ня будзе крыжоў. З чужыны з табой мы ня прыйдзем дамоў, І нашы каханыя – прыйдзе той час, Як сон невясёлы, – забудуць пра нас І будуць чужымі, як неба чужое, Як травы чужыя і як нежывое Чужое, што ў травах хаваецца чорных Пад небам счарнелым, халодным і зорным, Дзе нашы магілы ня знаюць крыжоў. Але мы ўсё ж прыйдзем, мы прыйдзем дамоў, І нашы каханыя – прыйдзе той час, Як сон невясёлы, – успомняць пра нас, І будзе ня позна паставіць крыжы На нашых магілах, і пройдуць дажджы, І хлопчык малы да крыжоў прыбяжыць І стане такім, мы якімі былі, І крыж, нібы меч, ён дастане зь зямлі... На нашых магілах ня будзе крыжоў...
19.VI.2007.
|
|