У княстве маім анікога няма,
І княства на мапах шукаць нам дарма.
Але княства ёсьць, як магіла, як крыж,
І княства пад крыжам, бо ты там ляжыш,
Княгіня мая, адзінота мая,
Самотная, русая, быццам бы я,
Што йду па дарозе, што ў княства вядзе
Па жоўтым лісьці, як Хрыста – па вадзе,
У княства маё, дзе нікога няма,
Дзе восень цяпер, ну а заўтра – зіма,
Бялюткая, белая, як малако
Самотнай і вольнай ваўчыцы, якой
У княстве маім, мною створаным, жыць,
Як першаму сьнегу на чорным крыжы...
|
|
