Не глядзі на мяне, як чужога.
Я ня быў і ня стану чужым,
Бо адна ў нас з табою дарога
Праз агонь, праз ваду і праз дым,
У якім не пазнаць нас з табою,
Але я застаюся сабой,
Быццам крыж над забытай царквою,
Быццам неба над роднай зямлёй.
І ня стаць мне чужым аніколі,
Як ня стане зямля нам чужой,
На якой мы, шукаючы волі,
Не знаходзім сьцяжын між сабой...
10.IV.2003.
|
|
