|
Баляда Ўсяслава Чарадзея
|
|
каля 1029 – 14.04.1101
|
У Полацкім княстве спакой не жыве –
Суседзі імкнуцца твой трон захапіць,
І злая іх кроў на высокай траве
Зімой ледзянее, а летам кіпіць.
У Полацку слаўным Сафійскі сабор,
Як веліч твая і Айчыны тваёй,
Расьце, уздымаецца ў неба да зор,
Сабою яднаючы неба зь зямлёй,
Яднаючы ўсіх, каму люба тут жыць,
Душой мацавацца ад родных палёў,
Ад цішы курганьняў, дзе вечнасьць ляжыць
І кветкамі ўсходзіць, якія як кроў,
І ў травах зьнікае, нібыта ў вадзе,
Якая ў рацэ, што праз Полацк цячэ.
І ты да сабора спакойна ідзеш,
Як да Беларусі, і крыж нам нясеш,
Хоць да Беларусі далёка яшчэ...
29.X.2009.
|
|
