Баляда Юрыя Алелькавіча
|
17.08.1559 – 6.05.1586
|
Слуцкае Эвангельле напісана табой, І дачка ў цябе расьце і вырасьце сьвятой Соф’яй Слуцкай, пра якую будзе ведаць сьвет І якой маліцца будзе панства і паэт, Бедны, як і бедная старонка, у якой Часам нават і ў магіле не знайсьці спакой Ад вайны і здрады братняй, ад атрутных слоў. Пройдзе ўсё, як празь пясок вада, праз тлум гадоў, І забудзецца, і зьнікне, каб зьявіцца зноў. Княства ж застаецца, як на полі бітвы кроў – Кветкамі, што будуць празь вякі расьці й цьвісьці, Дзе да Бога тым, хто любіць родны край, ісьці Вечна маладымі, маладымі, як і ты. І цалуе сонца за табой твае сьляды, У якіх, нібыта ў гнёздах жаўрукі, сьвятло Княскае, якое пылам не пазамяло І не замяцецца, бо жыве твой родны край, Над якім анёлы, над якім птушыны грай І малітва Соф’і Слуцкай – радасьці тваёй, А для беларусаў на вякі – сьвятой...
5.VIII.2009.
|
|