РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баляда Валеньція Ваньковіча
12.05.1800 – 12.05.1842
Парыж, як лёд, халодны і чужы.
Ты ўцёк сюды, каб тут памерці з суму,
Каб на тваім, нібыта меч, крыжы
Сядзелі птушкі, як аб волі думы,
Як думы аб Айчыне, дзе вясна
І безь цябе ўжо ў лета перальецца...
 
Зноў прад табой мальберт, нібы сьцяна,
Ды за яго схавацца не ўдаецца
Ні ад сябе, ні ад паноў-сяброў,
Якім не ты патрэбен, а партрэты.
І ты малюеш іх ізноў, ізноў
І верыш, што ўсё так – ад Бога гэта...
 
Вясна ў Парыжы, пад нагамі лёд,
І ты ідзеш нясьпешна па Парыжы
І п’еш сьвятло вакон, як шчасьця мёд,
І поўня ў небе, як анёлак рыжы,
Па-над табой, па-над тваім жыцьцём,
Якое скончыцца ў твой дзень народзін,
І сьвет ахопіцца тваім агнём
І адлюструецца, нібыта ў лёдзе,
У залатых вачах былых сяброў...
 
І толькі над табой паэт заплача,
Бо ён, што бачыў ты, таксама бача...
 
3.X.2007.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.