|
Баляда Янкі Лучыны
|
|
6.07.1851–16.07.1897
|
Тры мовы... І лягчэй маўклівым быць,
Ня бачыць, як травою зарастае
Палетак, што прыдатны для сяўбы
Свайго, тым больш – зямля тут не чужая
І ўсё навокал роднае, сваё:
І гэты крыж пахілы ля дарогі,
І песьні веснавыя салаўёў,
І цішыня, і Храмы, і астрогі.
Тры мовы... Ты ж адзін, і ты паэт,
Ты малады, але ты бачыш сьвет,
Дзе ты жывеш, не як трава, якая
Ад ветру хіліцца і так жыве,
Пакуль яе каса не напаткае...
На Кальварыйскіх могілках спакой.
Тры мовы... Ну а ты з адной душой.
3.VII.2005.
|
|
