РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баляда Аляксандра Ўласава
28.08.1874 – 11.03.1941
Ужо далёка Менск, далёка Вільня,
А сонца ўсё няма і ўсё няма,
І быць ня можа сонца, бо зіма
Па-над тваёй дарогаю магільнай
Аблокі прымарозіла да зорак
І замяла каля дарог крыжы.
 
Старыя вулкі Вільні – гэта ўчора,
Учора – гэта радасьць на душы
З таго, што на адной канапе сесьці
Нам, беларусам, не хапае мейсц.
 
Учора – гэта менскія прадмесьці,
Газэты і часопісы, дзе зьмест
Наш беларускі і адвечна горкі,
І родны, як Вілейскія пагоркі,
Дзе вырас ты, каб Беларусь была,
Як сонца ёсьць па-над тваёй душою...
 
А сёньня сьнег, як попел ад сьвятла,
Ляжыць наўкол спакойна прад табою,
Бо што яму, што любіш ты Айчыну
І што яе бяда – твая бяда.
 
Жыцьцё людское – вечнасьці хвіліна,
Дзе кроў твая жывая – не вада,
Што размывае родныя прасторы
І новых дзён сьвятую чысьціню,
Дзе зьнікне ўсё, як у бязьмежным моры,
Але ня зьнікнуць Божаму агню
І Беларусі, да якой мы дойдзем
Няхай хоць і праз цэлае стагодзьдзе.
 
Цябе ж вязуць, а сонца ўсё няма,
І быць ня можа сонца, бо зіма
І Менск далёка, і далёка Вільня,
І зоркі над дарогаю магільнай,
Нібы вугольле, дзе была турма...
 
24.X.2007.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.