РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баляда Фларыяна Ждановіча
28.10.1884 – 22.10.1937
Выходзіш на сцэну, як на эшафот,
І роднае слова, як зерне ў ральлю,
Ты сееш у сэрцы, каб заўтра народ
Сказаў свайму роднаму слову «люблю»,
Як кажа «люблю» камяням і крыжам,
Якія на могілках і ля дарог,
Як кажа «люблю» і палям, і лясам,
І рэкам, азёрам і небу, дзе Бог
Спакойна глядзіць на цябе і твой шлях,
Дзе ты ўсё на сцэну выводзіш сяброў
І верыш, што будзе, як сьлёзы ў вачах,
Тэатр беларускі, бо ў сэрцы любоў
Да роднай зямлі аніколі ніхто
Ня зьнішчыць, бо гэта – наш лёс.
Тэатр беларускі – жывое сьвятло
Ад замкаў і храмаў, ад рэк і бяроз,
Што ёсьць і век будуць для нас, як былі,
І мы беларусы ад роднай зямлі
Век не адрачомся – хоць нас расстраляй,
Бо тут эшафот наш і вечны наш рай,
Ня толькі на сцэне і ў час, як вясна,
Але і цяпер, калі куля ляціць...
І нельга Айчыну сваю не любіць,
Бяз нашай любові загіне яна,
І нас без Айчыны праз год, не праз сто
Ня ўгледзіць на роднай зямлі аніхто...
 
2–21.III.2009.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.