РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баляда Міколы Равенскага
17.12.1886 – 3.03.1953
Шумяць знаёма ясень і каліна.
Але ня родны край тут, тут – чужына.
І ты ня вернесься дамоў ніколі,
Як ліст зь бярозы, што ляціць над полем,
Ніколі ўжо ня вернецца на гольле...
 
І плача скрыпка, і душа галосіць,
Анёлы песьню аж да зор узносяць,
І чуе песьню наш Магутны Божа.
І не знайсьці краіны больш прыгожай,
Чым Беларусь, якая добра помніць
І востры чорны штык, і сонца промні,
І кожнага хто нарадзіўся тут
І зразумеў, што гэта родны кут,
Адзін, як крыж, што на магіле будзе...
 
Струна ірвецца. Нібы мора, людзі
Бясконца б’юцца душамі аб неба,
Дзе воблакі нібы сумётаў срэбра,
Што музыкай навеяны тваёю
Зямной, як мы, як зоры, незямною
У гэтым сьвеце, дзе трава пад сьнегам
Не памірае, а вясну чакае,
Дзе Беларусь – і Альфа, і Амэга,
І ўсім, яе хто любіць, – не чужая...
 
25.IV.2009.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.