РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баляда Ігната Дварчаніна
08.06.1895 – 08.12.1937
Пакуль ёсьць школы – мова не загіне
І родны край ня згубіцца ў сьнягах,
А будзе незалежнаю краінай,
Дзе кожны ўспомніць твой да сонца шлях,
Якім ідзеш, настаўнік маладзенькі,
І прад сабой далёка бачыш ты
Наш сьветлы час, наш Храм, наш дзень вясеньні,
Які ад сонца залатога залаты,
А не ад гільзаў, што пасьля расстрэлаў
Валяюцца ў растоптаных сьнягах,
Дзе кроў цячэ з тваіх грудзей нясьмела,
І сьлёзы, нібы вершы, у вачах
Застылі на хвіліну і расталі,
Нібы ўзьляцелі ў неба за душой,
Якую расстраляць не расстралялі,
Як мове нашай, быць ёй тут жывой
У хатах родных, дзе сьмяюцца дзеці,
Бо плакаць ім яшчэ прычын няма.
Зь нябёсаў зоркі абрывае вецер,
І, як пажар, празь Беларусь зіма
Паўзе, хаваючы ў сабе былое,
Але твой шлях нікому не схаваць,
Як зь неба наша сонца веснавое
Ніколі і нікому не сарваць.
 
29.III.2009.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.