РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Баляда Пётры Сергіевіча
10.07.1900 – 1.11.1984
Мастак – нявольнік вечнай прыгажосьці,
Якому аж да сьмерці без спачыну
Не маляваць партрэты для кагосьці,
А ратаваць любімую Айчыну
 
Ад той самоты, што людзям ня сьніцца
І не дае табе спакойна жыць,
І век табе на родны край маліцца,
Які даўно расьпяты на крыжы
 
Дарог Эўропы, па якіх агнёва
Хадзілі заваёўнікі ня раз,
Ды Беларусь жыве, жыве і мова,
Яна, як наша кроў, заўсёды ў нас.
 
І да цябе, да віленскай майстэрні,
Прыходзяць, як да Храма, мастакі,
І прыгажосьці беларускай зерне
Ты ў сэрцы расьсяваеш на вякі,
 
І прыгажосьць у людзях прарастае,
Якія любяць не сябе, Айчыну.
Айчына непрыгожай не бывае.
Яе любіць да сьмерці без спачыну.
 
І ты малюеш, што душа жадае,
За што табе ня плацяць ні граша.
Малюеш, і душа твая сьпявае,
І плача беларуская душа.
 
4.X.2008.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.