|
Баляда Віктара Вальтара
|
|
28.071902 – 17.04.1931
|
Пад Сатурнам нараджаюцца паэты
І ў нябыт сыходзяць, як вада ў пясок.
Ты, гаротны, добра ведаеш пра гэта,
Бо жыцьцё тваё як на вятрах лісток
На бярозавай галінцы Беларусі,
Для якой ты на чужыне не чужы.
З Прагі, нібы з выраю, дамоў вярнуўся,
Каб любіць людзей прыгожых і дажджы,
Што ніколі не размыюць сьцежак вузкіх
Да крыжоў, да курганоў, дзе чуйна сьпіць
Гнеў і плач, як наша вечнасьць, беларускі,
За якія нельга нас не палюбіць
І сказаць, што ёсьць мы тут і тут мы будзем,
Хоць народжаныя пад Сатурнам мы.
Грымне весьні гром, і гром жыцьцё разбудзіць,
І той Слова скажа, што век жыў нямым,
І народзісься ты зноў у Беларусі,
У якой ёсьць слава, веліч і свой шлях,
Над якой крыляе, як анёлак, бусел,
За якую ўмерці – гонар, а ня страх.
20.VII.2009.
|
|
