Баляда Янкі Шутовіча
|
24.01.1904 – 9.12.1973
|
У Віленскай карціннай галерэі Ты сьціплы беларускі вартаўнік. І сэрца, і душу мастацтвам грэеш, Не забываеш маладыя дні, Дзе ты з паэтамі аб волі мроіш Краіны, у якой жыве народ Ня цёмны і сьляпы, нібыта крот, А мудры, у якога ёсьць гэроі І замкі, храмы і дзяржаўнасьць мовы... Ды многае з жыцьця забыць гатовы, Дзе быў ты, вольны, за калючым дротам І ў думках толькі Беларусьсю жыў, Што, нібы кветка папараць пад лёдам, Была схавана ад людской душы Пад пылам, як пад золатам, чужога, Ня лепшага, ня горшага, чужога. І наша ты ад згубы ратаваў, Ня просячы сабе ратунку ў Бога, І потым зноў з-за кратаў уцякаў У думках у музэй, які ствараў, Зь якога ты не зьберажэш нічога Амаль, але ня зьнікне шлях адвечны, Шлях беларускі, па якім і ты Прайшоў па-беларуску чалавечна, Пакінуўшы няўпыльныя сьляды...
1.VIII.2008.
|
|