|
Баляда Сяргея Дарожнага
|
|
25.02.1909 – 19.07.1943
|
Беларусь больш ня стане крыжам
Пры дарозе з Хрыстом расьпятым.
С. Дарожны
Палымнее касьцёр у турэмным двары –
Гэта проза і вершы, і заўтрашні дзень
І тваёй, і маёй Беларусі гарыць.
І паўзе па зямлі дыму згубнага цень
За тваім цягніком на скрываўлены ўсход,
Дзе будуецца горад на белых касьцях.
Над табою нябёсы чужыя, як лёд,
І навокал сьнягі і лясы – у сьнягах...
Ты ня можаш паверыць, што шлях твой – ня сон,
Што табе толькі сёньня прысьніўся чамусь.
А задрэмлеш на міг: бачыш жыта і лён,
Курганы і азёры і ўсю Беларусь,
Для якой ты пісаў, для якой ты і жыў,
Каб заўсёды яна, расквітнеўшы, жыла,
Каб на нашых магілах стаялі крыжы,
Не трава забыцьця палымнела-расла...
Дагарае касьцёр у турэмным двары,
Попел шэры, як сьнег, уздымаюць вятры,
І ляціць шэры попел ня ў неба да зор,
Узьляцеўшы, вяртаецца зноў у касьцёр,
Каб ізноўку гарэць, і гарэць, і гарэць
І бясконца праз нашае Заўтра ляцець...
16.V.2009.
|
|
