|
Баляда Максіма Лужаніна
|
|
2.11.1909 – 13.10.2001
|
Жыцьцё прайшло, як кніга прачытана...
Жыцьцё прайшло, нібы сьвятло ўзарвана
І Храм разбураны на ўзгорку тым,
Дзе ўсё як сон, дзе ўсё як райскі дым...
Жыцьцё прайшло, але было жыцьцё,
Нібы на дрэве высахлым лісьцё
Было.
І больш ніколі ўжо ня быць
Пад гэтым небам, дзе аблокам плыць,
Табе і мне, і гэтаму сьвятлу,
Падобнаму на вострую стралу,
Што, пранізаўшы нашу цемнату,
Ляціць далей і плача на ляту...
Жыцьцё прайшло, нібыта дзень прайшоў,
І паўзьлятала вараньнё з крыжоў,
І сьвечкі захлынуліся сьвятлом,
Нібы згарэў стары гасьцінны дом...
13.X.2001.
|
|
