|
Баляда Янкі Брыля
|
|
4.08.1917 – 25.07.2006
|
А ён спакойна жыў... Памёр спакойна,
Як неба памірае над зямлёй,
Дзе цішыня, як шкло, дзе вечна войны,
Дзе рэчак вены з нашаю крывёй
Парэзаны, як брытваю, мяжой.
І неба зноў спатоліцца душой,
А нам, як сьвечкам, ля крыжа застацца
Пад сонцам, як пад божаю сьлязой,
Дзе толькі на сябе нам спадзявацца,
Бо аніхто, ніхто не дапаможа
Прайсьці зіму і гэта бездарожжа,
Якім сябе мы часта суцяшаем,
І наша неба з намі памірае...
А ён пайшоў, як Заўтра памірае,
Дзе цішыня, як на іконе шкло,
Дзе жыў ён сьветла, дзе расьце сьвятло,
Дзе нашага і ценю не было...
25.VII.2006.
|
|
