|
Баляда Лесі Беларускі
|
|
1920 – 1948
|
Ты ўсё стрывала, і ты ўсё змагла,
Прайшла жыцьцё і ўпэўнена, і прама.
Апекавала Еўфрасіньня Храмы,
Ты ж душы, нібы Храмы, берагла,
Таму і сьнег, нібы анёл, ляціць,
Цябе, заледзянелую, цалуе
За Беларусь далёкую, жывую,
Якую не клялася ты любіць,
А ўсё жыцьцё яе любіла ты,
Хаця і ненавідзець права мела...
Паэзія – зьняможанае цела,
Якое не пакінуў дух сьвяты, –
Была з табой і жыць натхняла ўсіх
І верыць, што і гэта ўзьвея пройдзе
І застанецца кветкамі на лёдзе
Калючы дрот з крывёй сяброў тваіх,
Бо ты стрывала ўсё і ўсё змагла,
Прайшла жыцьцё і ўпэўнена, і прама.
Апекавала Еўфрасіньня Храмы,
Ты ж душы, нібы Храмы, берагла...
1.VII.2008.
|
|
