|
Баляда Пятра Прыходзькі
|
|
25.02.1920 – 30.11.2006
|
Голас сэрца Айчынай пачуты,
І калінавых зорак сьвятло
Над зямлёю ў засьнежаным лютым
Да людзей назаўжды прарасло,
Каб і ранак над Эльбай адбыўся,
Дзе з салдатамі міру паэт,
Нібы зь вечнасьці, з рэчкі напіўся,
Прад сабою пабачыўшы сьвет,
У якім будзе водгульле грому
І апаленых вёрстаў прасьцяг,
Дзе сьвятая дарога дадому
Не зьнікае, ня зьнікне ў сьнягах.
І пасьпець да вячэрняй малітвы
Зможа кожны і зможа павек,
Каб акопаў крывавыя рытвы
Не дыміліся ў роднай траве.
Парог памяці будзе заўсёды,
І вішнёвы агонь, каравай
Будзе цёплы, як радасьці подых,
Як той памятны велічны май,
Бо паэты жывуць, не зьнікаюць,
Як нябёсы, як зоры, як сьвет,
І няма прыгажэй таго краю,
Дзе Айчынай пачуты паэт...
30.XI.2006.
|
|
