|
Баляда Яўгена Глебава
|
|
10.09.1929 – 13.01.2000
|
Мара пра мора музыкай вечнаю стала.
Птушкі, як ноты, сьветла да сонца ўзьляцелі
Па-над курганьнем, дзе Беларусь начавала,
Па-над шляхамі, што без пары затравелі.
І ажыло ўсё тое, што людзям належыць,
І зазьвінелі звонка званы на званіцах,
І зарыкалі ў ранак зубры ў Белавежы,
І забурлілі нашы стагодзьдзі ў крыніцах,
І пачалося наша сьвятое вяртаньне
Да Беларусі, што беларускаю будзе.
Музыка – гэта наша любоў і каханьне,
Музыка – гэта сьвята сьвятое і будзень,
Дзе не зьнікае, а ажывае, як мора,
Мара твая і кожнага вечная мара,
Каб было заўтра лепей усім, чым учора,
Каб не прапала сонца чаканае ў хмарах
Па-над курганьнем, дзе Беларусь начавала,
Па-над шляхамі, што без пары затравелі,
Па-над хацінай, дзе нарадзіўся Купала,
Па-над той песьняй, што мы з табой не дапелі...
9.X.2008.
|
|
