|
Баляда Анатоля Анікейчыка
|
|
11.07.1932 – 3.02.1989
|
У камянях, у бронзе, у граніце
Ты пакідаеш цеплыню душы,
Як летам неба васількамі ў жыце
Пасеяна, дзе быць маглі крыжы,
Бо ў кожным полі беларусаў косьці,
Нібыта нашай волі карані,
Былі і ёсьць чужыя для кагосьці,
Для нас жа родныя, як і агні
Кастроў паўстанцкіх, ля якіх сагрэцца
І ты ў завейны час таксама б мог...
Баліць твая душа, згарае сэрца,
Бо колькі 'шчэ нязьведаных дарог
На Беларусі, нібы на Галгофе нашай,
Дзе ў кожнага ёсьць выбар, кім тут быць.
«Я – беларус!» – ты перад Богам кажаш,
Сказаўшы гэта, застаесься жыць
У камянях, у бронзе, у граніце,
Дзе цеплыня жыве тваёй душы,
Як летам неба васількамі ў жыце
Квітнеецца, дзе быць маглі крыжы...
18.XII.2008.
|
|
