|
Баляда Вячаслава Адамчыка
|
|
1.11.1933 – 7.08.2001
|
...А Бацькаўшчына родная, як кроў,
Што празь бінты, як межы, праступае,
І пры чужых чужою не бывае
Зямля, дзе ты свой шлях і крыж знайшоў,
Дзе кожны крок твой, як да Бога крык,
Што мы жывём і будзем жыць у сьвеце,
Дзе нашы хаты, замкі, Храмы й вецер
Таксама наш, бо ён да нас прывык
І для яго цяпер няма мяжы,
І камень, што нязрушаны, ня зрушыць
Ніхто, бо гэты камень з нашых душаў,
Ён Беларусьсю нашаю ляжыць
Сярод Эўропы, у якой твой крыж
У травах не губляецца, сьвітае,
Бо наша Бацькаўшчына – нам сьвятая
І ты ў яе душы, як зьніч, гарыш...
26.VI.2008.
|
|
