|
Баляда Віктара Турава
|
|
25.10.1936 – 31.10.1996
|
З экрана, нібыта зь нябёсаў,
Сыходзіць балотны народ.
І нельга глядзець бязь сьлёзаў
На гэты біблейскі сыход.
І сьлёзы твае асьвятляюць
Дарогу, якая вядзе
Туды, дзе ўжо не паміраюць,
Дзе ў вечнасьці, нібы ў вадзе,
Жывуць і ўжо знаюць да скону,
Што гэта Эўропа – для нас.
І хай над крыжамі вароны
Лятаюць, як згублены час,
Дзе можна было ўжо адбыцца,
Даўно пра блуканьні забыць,
Істужка нібы бліскавіца,
Якую ўдалося злавіць
Табе для Айчыны, народа,
А гэта вялікі народ,
Які ўчора выйшаў з балота,
Але не адрокся балот...
25.X.2008.
|
|
