Баляда Ўладзімера Будніка
|
28.04.1949 – 8.08.2007
|
Сваю душу напоўніўшы вятрамі, А музыкай, нібы душою, Храм, Трымаць ты ўзяўся неба па-над намі Сваім крыжом, каб пажылося нам Яшчэ пад гэтым небам, дзе з бусламі Анёлы нашы ткуць для нас сьвятло, Якое нам ня бачыцца вачамі, А сэрцам адчуваецца... Было, І ты ня верыў, што далёка тыя Вясёлыя дзянькі і залатыя, Калі і музыка, і слова наша У нас пачуюцца ня толькі намі... Нябёсы чорныя, нібыта сажа Ад сьвечак, што бяз нас згарэлі ў Храме У час малітвы за цябе й мяне, Бо ты, душу напоўніўшы вятрамі, А музыкай, нібы малітвай, час, Трымаць узяўся неба па-над намі Сваім крыжом, не запытаўшы нас...
10.VIII.2007.
|
|