Жыве паэзія ў агні, Нібыта Божы дух у Храме, Нібыта крык у цішыні, Нібыта ведзьма ў пекнай даме. Жыве паэзія ў агні, І ты, нібы вогнепаклоньнік, Пры ёй жывеш у гэтым дні І гінеш у яе бяздоньні. Жыве паэзія ў агні, Нібы дарога ў цёмнай ночы, Дзе едзе рыцар на кані, Каб пекнай дамы ўбачыць вочы. І ты ў агонь, як воўк, глядзіш І словы вогненна рыфмуеш, Нібыта да Хрыста ляціш І ведзьму голую цалуеш...
|
|