За сьцяной высокай у старым кляштары Пад вакном у мнішак маладых Ружа, як цнатлівасьць мнішак белатварых, Спакушае рыцараў начных. Рыцары начныя ад спакусы злыя, У карчомцы выпіўшы віна, Ля кляштара ходзяць, як сабакі тыя, Для якіх высокая сьцяна Не сьцяна, а проста толькі перашкода. І, як сном затопіцца кляштар, Рыцары начныя ціха з асалодай Паімкнуцца ў павуціньне мар. Зьнікне ружа белая ў старым кляштары Пад вакном у мнішак маладых Гэтак, як цнатлівасьць мнішак белатварых У абдымках рыцараў начных.
8,22.IX.1994.
|
|