Сярэдзіна лета
Дыміцца, нібы цыгарэта.
Сярэдзіна лета,
Як попел лятучы санэта,
Які я табе прысьвяціў,
Але, як самоту, спаліў,
Бо ты ў ім была не апета,
Як трэба было зрабіць гэта.
Сярэдзіна лета.
Над намі ўжо сонца каметай
Плыве і ў нябыце зьнікае.
Сярэдзіна лета,
Нібыта іскрынка, якая
Патрапіла ў вока паэта.
Сярэдзіна лета.
Сярэдзіна лета,
Нібыта пісьмо без канвэрта,
Якое падхоплена ветрам.
Сярэдзіна лета,
Як сьветлая ўсьмешка з партрэта
Жанчыны, якую чакаеш,
Якой, нібы лета, ня знаеш,
Бо лета, нібыта карэта,
Пыліць і зьнікае,
Бо гэта
Сярэдзіна лета,
Сярэдзіна лета...
|
|
