Мастак намалюе неба,
І неба празь міг – жыве,
І воблакаў белых срэбра
Спакойна празь дзень плыве.
Мастак намалюе сонца,
І сонца асьвеціць нам,
Як вечнасьць, той шлях бясконцы,
Якім мы ідзём у Храм.
Мастак намалюе ружы,
І ў ружах – любоў, як мёд...
За вокнамі сьпее сьцюжа,
І шыбы ў вакне, як лёд.
Але сёньня будзе сьвята,
Бо неба і сонца ёсьць,
І намалявана хата,
І ў хату ідзе ўжо госьць.
16.II.2008.
|
|
