РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
*  *  *
Ля чыгункі кавыль, як агонь пасівелы,
Не стухае, дыміць, асьвятляючы мне
Верасное вяртаньне празь вечар счарнелы
У краіну, дзе сонца чакае мяне.
 
І гляджу я з вакна і тамлюся душою,
Пра вяртаньне сваё, як пра сьвята, пішу.
І аблокі, нібыта былое, за мною
Нерухома лятуць, як празь дзень, праз душу.
 
На пэроне стаяць, прыжмурыўшыся, людзі
І на сьветлыя вокны глядзяць цягніка,
Быццам знаюць, што з намі наперадзе будзе
І чаго не знайсьці нам, хоць вечна шукаць...
 
Нам вяртацца дамоў праз дажджы і туманы,
У якіх ёсьць дарога й агонь кавыля,
Ад якога ўзгарыцца чаканы мной ранак
І ўсплыве беларуская зь цемры зямля.
 
8.VI.2008, Украіна.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.