РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Шніп
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Помста
У атрутным тумане курганьне,
Чорны прывід на чорным кані
Скача гулка насустрач сьвітаньню,
Скача ў сьмерці сьляпыя агні.
 
Меч блішчыць, як маланка ліхая,
Іскры сыплюцца з-пад капытоў,
І трава абгарае сухая,
А на травах – варожая кроў.
 
Хіжы моліцца, лоб разьбівае:
– Пашкадуй ты мяне, абміні...
Чорны прывід каня не спыняе,
Пралятае па ім на кані.
 
Разьбягаюцца ў ноч свалачугі,
Не знаходзяць ратунку ўначы.
І зьвініць па-вар’яцку кальчуга,
Кроў сьцякае па гострым мячы.
 
І ў балоты хаваюцца гады,
І асіны ад жаху дрыжаць.
Толькі ў цемры мужыцкія хаты
Не баяцца нічога і сьпяць.
 
У атрутным тумане курганьне,
Чорны прывід на чорным кані
Скача гулка насустрач сьвітаньню,
Скача ў сьмерці сьляпыя агні.
 
8.VI.1989.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.