Я паслаў бы, голуб,
Цябе ў любы край,
Дзе маё каханне,
Дзе мой светлы май.
Мо б занёс праз далеч
Мілай колькі слоў:
Лейлі, ты мне люба,
Жыў я і здароў.
Я сказаў бы, голуб:
Мчыся ў добры час,
Між дзяўчат пазнаеш
Мілую ты ўраз.
Твар яе журлівы,
Хоць на вуснах - смех.
І сядзіць самотна
Між людскіх уцех.
Ты яе пазнаеш,
Бо яна - адна,
Самая з наймілых
Мілая яна.
Што яна - красуня,
Слова нават дам.
Ну, а ці сумуе...
Ты убачыш сам.
|
|
