– Не хадзі ты ў поле, бо там сьмерць гуляе, А ідзі ў карчомку, там віно чакае... Толькі ён нікуды не пайшоў з хаціны, І сьмяяліся над ім усе жанчыны. А адна маўчала і сьлязу губляла, І ад сьлёзаў ейных крапіва завяла, Што спавіла сьцежку да хаціны ціхай, Дзе хадзіла шчасьце, дзе сягоньня ліха, Сеўшы на каменьне, хітра паўтарае: – Не хадзі ты ў поле, бо там сьмерць гуляе, А ідзі ў карчомку, там віно чакае... І пайшоў па сьцежцы весела хлапчына, І куды ён прыйдзе – будзе там Айчына.
|
|