Быццам верш на чарнюткай паперы, Ты хацеў нарадзіцца ў Маньцьеры, Каб нічога ня ведаць пра нас. Але ўжо ты ня хочаш нічога, Бо даўно затравела дарога Да Маньцьеры да самай якраз. І няма аніякай Маньцьеры, Быццам вершаў на чорнай паперы Не было, бо ніхто не пісаў. Але ты ўсё ж хацеў нарадзіцца У Маньцьеры, зь якой нам дзівіцца, У якую ты ў думках лятаў.
|
|