Нібы вада жывая, працякло
Праз далячынь, нібыта празь пясок,
Сьвітальнае вясновае сьвятло.
І сонца, нібы залаты лісток,
Празь сьнег счарнелы квола прарасло,
І цені ажылі, і ты прыйшоў,
Нібыта вестка добрая, дамоў,
Але цябе сустрэў замок стары
І гурбы сьнегу шэрага ў двары,
Як адзінота горкая бацькоў,
Якіх няма, як радасьці няма
У тым, што ўжо канчаецца зіма
І, як вада жывая, працякло
Праз далячынь і воблакі сьвятло...
|
|
