Памерла сонца, каб зноў нарадзіцца,
І змрок, як попел, выпаў на зямлю
Ад спаленага сонца, ды люблю
Раку, што лёдам маладым іскрыцца,
Як леташняй зьбялелаю травой
Твой бераг, дзе ўжо сьнегу больш няма,
Як зараз хмар у небе над табой,
Дзе журавы лятуць, нібы сурма
Гучыць, бо сонца мёртвае і нам
Ісьці дамоў, нібы вяртацца ў Храм
Праз змрок і вецер, праз жыцьцё і сьмерць,
Каб спаленае сонца ажыло...
|
|
