Зьвечарэла, ды няма вячэры,
Ды няма нікога ў вёсцы тут,
І няміл табе ўжо родны кут,
Дзе рыпяць, нібыта плачуць, дзьверы,
Празь якія вецер залятае
З вуліцы, дзе зорка маладая,
Як у чорных травах, у нябёсах
Вырасла і сьвеціцца адна,
Кволая, як гэтая вясна,
Сьветлая, нібы іскрынка ў сьлёзах...
16–22.VI.2005.
|
|
