...А ў сярэду да цябе я не прыеду,
Як ня вернецца ўсё тое, што было,
І ты будзеш плакаць цэлую сярэду,
І цяпліць у сьвечках боскае сьвятло,
І выходзіць часта з хаты на дарогу,
На якой калюгі вокнамі ў той сьвет,
У якіх ня бачна сёньня анічога,
У якіх убачыць мо' адзін паэт
Неба і мінулыя гады-часіны,
Дзе з табою мы шчасьлівыя былі,
Марылі пра волю не сваю, Айчыны,
Што была і будзе вечна на зямлі...
Адышло былое, як і не бывала,
І ў сярэду не сустрэцца мне з табой.
Ты тады другога ў парку сустракала,
Я тады ж у парку думаў аб другой.
І ў сярэду да цябе я не прыеду,
Як ня вернуцца шчасьлівыя гады,
Дзе ў аўторак цалаваўся разоў сорак
І цьвілі зімою зоркамі сады...
|
|
