|
У дзень сонечнага зацьменьня
|
...А нехта чакаў канца сьвету,
А нехта шчасьлівіў кабету,
Ня думаў, што будзе пасьля.
А ты паглядаў на нябёсы,
Прыгожы, як Бог, і цьвярозы,
І ладанам пахла зямля.
І сонца хавалася ў хмары,
І дождж затапляў тратуары,
І людзі сьпяшаліся ў Храм.
І толькі дзіцёнак сьмяяўся,
Нібы з таго сьвету вяртаўся
І ведаў, што ўсе будзем Там...
|
|
