У гэтым сьвеце мы жывём, Як матылі па-над агнём. І сьвету іншага – няма. І нашыя малітвы – дым – Плывуць у галасе начным, Дзе, нібы плач, гучыць сурма. І хочаш ты свой сьвет стварыць, Нібыта сонца запаліць. І тухнуць сьвечкі ля ікон. І ў холад, і ў сьвятло зімы Вяртаемся, як рэха, мы, Пачуўшы карканьне варон.
|
|