Хмары весьнія цяжкія, як кентаўры,
Песьня шчасьця пад імі ўзахлёб зьвініць.
Ах, гэта жаўранак,
Жаўранак,
Жаўранак,
Срэбная,
Срэбная,
Срэбная ніць.
Над ракою, тваім зайздросьцячы лаўрам,
Вадзяны бугай трубіць, як грубіць.
Не зьвяртай увагі,
Жаўранак,
Жаўранак,
Не парві сваю тонкую,
Тонкую ніць.
Зноў дымеюць разоры і сытая пара
На курганы былога майго бяжыць.
Працягні з майго сэрца,
Жаўранак,
Жаўранак,
Аж да самага неба
Звонкую ніць.
1963
|
|
