Сёньня вецер у Храм заляцеў,
Сёньня з Храма ўзьляцелі анёлы,
І мой дзень, як вада, пацямнеў
І пацёк празь мяне, невясёлы.
Я ішоў, нібы цень, нібы сон,
І зьнікаў, нібы пыл, над травою,
І нябёсы шумелі, як клён,
Пад якім разьвітаўся з табою.
Я ішоў невядома куды,
Я ішоў так, як сьмерці шукаюць,
І зьнікалі за мною сьляды,
Як сябры пасьля п’янкі зьнікаюць.
Адзіноты я не разумеў
І сябе праклінаў, невясёлы...
Гэта д’ябал у Храм заляцеў,
Гэта з Храма ўзьляцелі анёлы.
|
|
