...Назаві мяне калябарантам, Я за гэта не заб’ю цябе, Бо я стаў самотным музыкантам, Што іграе на старой трубе Пра дарогу, па якой нікому Неахвота праз туман ісьці, Бо дарога ці вядзе дадому, Бо дарога ў вогненным лісьці Маладых асін, што мы садзілі І ня думалі, што будзем мы Разьбірацца, як і што любілі, Што рабілі ў поцемках зімы... Назаві мяне калябарантам І пастаў да чорнае сьцяны, Расстраляй, і кроў чырвоным бантам Высьветліць дарогу да вясны, Невядомай сёньня анікому. Толькі ўсё ж хачу сказаць адно – Нават мёртвым я прыйду дадому І прад ветрам зачыню вакно...
|
|